De Diamantsutra (Sanskriet: Vajracchedikā Prajñāpāramitā Sūtra) is een zelfstandige tekst binnen de Prajnaparamitasutra, vergelijkbaar met de Hartsutra, en stelt dat het waarneembare niet de ultieme werkelijkheid is, maar een illusie van het bewustzijn; de sutra ontleent haar naam aan het beeld van een diamanten zwaard dat scherp door wereldse illusies snijdt om helderheid en waarheid te onthullen. Een bijzonder exemplaar van deze tekst, gevonden tussen de manuscripten van Dunhuang, geldt als het oudst bewaard gebleven gedrukte boek ter wereld, gedateerd op 11 mei 868; het betreft een vijf meter lange papieren boekrol van 27 cm breed, samengesteld uit zeven delen tekst gedrukt van afzonderlijke houtblokken, voorzien van een grote houtsnede aan de rechterkant. Deze rol werd in 1900 ontdekt in de Magao Grot in Noordwest-China door Wan Yuan Lin en in 1907 aangekocht door de Hongaars-Britse ontdekkingsreiziger Aurel Stein, die het in 1943 naliet aan de British Library.